روزها و شب‌ها می‌گذرند، اما دلتنگی برای عزیز از دست رفته، هیچ‌گاه از قلب انسان رخت برنمی‌بندد. خواهر عزیزم، تو نه فقط یک عضو از خانواده ما بودی، بلکه ستون استواری بودی که همواره به ما امید و آرامش می‌بخشیدی. امروز که نیستی، حس می‌کنم قسمتی از وجودم با تو رفته است.
خواهرم، یادت همیشه در تمام لحظه‌ها زنده است؛ در صدای خنده‌هایی که با هم داشتیم، در نگاه‌های پرمحبتت، و در دست‌های گرمی‌که همیشه برای کمک به دیگران آماده بود. تو فقط خواهرم نبودی، بلکه دوستی صمیمی، مشاوری دلسوز و پناهگاهی برای لحظه‌های سخت زندگی بودی.
هر وقت به گذشته نگاه می‌کنم، خاطراتمان مثل فیلمی‌از جلوی چشمانم می‌گذرند. لحظاتی که با هم می‌خندیدیم، با هم گریه می‌کردیم و برای آینده رؤیا می‌ساختیم. چه شیرین بود روزهایی که تمام جهان فقط دنیای کوچک ما بود. اکنون می‌دانم که هیچ چیزی نمی‌تواند جای خالی تو را پر کند.
تو برای ما فقط یک خواهر نبودی، بلکه یک الگو از مهربانی و عشق بودی. یادم نمی‌رود که چقدر به خانواده اهمیت می‌دادی و همیشه سعی می‌کردی لبخند را به لب همه بیاوری. این یاد و خاطره‌ی توست که باعث می‌شود ما هر روز بیشتر قدر لحظه‌هایمان را بدانیم.
دلتنگی برایت بی‌پایان است، اما این دلتنگی با امید دیدار دوباره تسکین می‌یابد. باور دارم که تو در جایی بهتر از این دنیا هستی، جایی که نور و آرامش مطلق وجود دارد. خواهرم، بدان که تا همیشه در قلب من خواهی ماند. هر لبخند، هر قدم و هر لحظه از زندگی من، یادآور حضور تو خواهد بود.
این نوشته را برای تو مینویسم، نه برای خداحافظی، بلکه برای یادآوری این که تو هنوز بخشی از زندگی ما هستی. یادت گرامی‌و روحت در آرامش باد.
